یکی از امراضی که دچارشم این هست وقتی موزیکی رو خیلی دوست دارم بعد چند وقت گوش دادن دیلیت میکنم. مخصوصا و مخصوصا اونایی که مربوط به سال های قبل میشه. بعد هرچند وقت یه بار یه دفعه یی اتصالی میکنم میرم دوباره دانلود میکنم. یه بار گوش میدم و بلافاصله دیلیت می کنم. الان از عصر هندزفری گذاشتم و فقط دارم گلچهره شجریان رو گوش میدم که خیلی سال قبل دوسش داشتم .. یه برش گلابی میخورم چند کیلو اشک میریزم دوباره یه پر گلابی دیگه می خورم و از اول ریپیت میشه .. چه مرضی دارم خُب ..
وای لیلی دقیقا حق مطلب رو گفت! من از خجالت کشیدن از اون حس فرار میکنم. حتی اون جنگ و اینها هم برای همینه.
برای منم این حس خجالت و مخصوصا شرم از خودم خیلی هست. خجالت بابت چیزایی که به اشتباه حروم کردم.
من یه حالت روانی دارم که انگار باید همیشه تا ت جونم مقاومت کنم و نشون بدم از پسش برمیام. به همین منظور آهنگهای خاطره دار رو هم پاک نمیکنم تا کم کم خاطراتش کمرنگ شه. پاک نمیشه اما کمرنگ میشه :))
من هم همین جورم بدتر شاید گاهی یه لیست آهنگ رو هزار بار پشت هم گوش میدم و بعد کل لیست رو حذف میکنم. انگاری که می‌ترسم دوباره اون احساساتی که اون زمان داشتم یادم بیاد و ازشون خجالت بکشم
چقدددر جالب! من دقیقا این احساس رو دارم. فکر کردم خودم تنهام و مساله عجبیه چه خوب یه نفر دیگه هم این حس رو تجربه کرده.
آره من از یادآوری شون هم می ترسم هم از خودم و ضعفم خجالت میکشم هم به شدت روانم تا روزها تحت تاثیر ماجراهای اون سال ها قرار می گیره