دیشب ساعت ده و بیست دقیقه کمتر از پنج دقیقه اتفاقی افتاد که احساس کردم آخرین قطره از لیوانم ریخت بیرون, احساس کردم تمام ظرفیت روحی ام پُر شد, نتیجه سال ها تلاش و برنامه ریزی ریخت پایین. اگه چند سال قبل بود حتی توان نفس کشیدن نداشتم و ماه ها توی بُهت و سوگ به سر میبردم ولی دیشب دو ساعت خیره به اتاق درهم و بهم ریخته بودم, پنج لیوان آب و دونه چیام رو خوردم, فیلم رو استاپ کردم و دراز کشیدم. تا صبح بیدار بودم و هفت صبح رفتم پیاده روی تا یک ظهر, صبحونه خوردم و توی راه برگشت موهیتو خوردم و اومدم خونه خوابیدم و الان سنبل طیب دم کردم و اونو میخورم ..
بحران ته کشیده یا من نمیدونم ولی دُم جریان رو چیدم, نهایت واکنشم به سیل اتفاقات همین اندازه بود
چقدر عالیه که اینقدر رشد کردی و میتونی بحرانها رو مدیریت کنی
همین الان اومده بودم کامنت قشنگتو جواب بدم که گفتم بزار اول بخونمت
این که خودت رو بشناسی و بفهمی چطور باید ناامیدی و خستگی هاتو بریزی بیرون و دوباره شروع کنی قدم بسیار بزرگیه
و هنوز ذهنم درگیر پست آخرته
کاش دروغ بود
میدونی غزل یه جاهایی خیلی از اینکه میبینم یه جاهایی که نقطه ضعف وحشتناکم بوده الان درست و طبیعی روبرو میشم و رفتار میکنم خوشحال میشم ولی از اون طرف یه اتفاق ساده یا یادآوری یه سری خاطره هایی که سال ها گذشته و ته کشیده باعث واکنش عجیبم میشه انگار هنوز تعادل برقرار نیس یا مسائل گذشته جای کار بیشتر داره
آره واقعااا واقعاا بزرگترین کار یه آدم توی زندگی اینه خودش رو مو به مو بدونه.
نمیتونم بگم درگیر نباش چون خودمم توی ذهنم چیزایی که میخونم می مونه ولی سعی کن انقد حالتو خوب کنی که تاثیری روی مودت نذاره
نه متاسفانه دروغ نیس منم انقد مطمئن بودم که همه چی خوب شده که یکی دو روز طول کشید باور کنم
برای خود من وقتی این رفتارا ازم سر میزنه که با خودم به این نتیجه برسم بدتر از این قرار نیست اتفاق بیفته. بعد یه جور بی حسی میاد سراغم و روتینم رو میگذرونم.
آره اینم میشه یا شاید انقدر بدتر از اون چیزایی که آدم تصور میکرده رو دیده و لمس کرده که میبینه گریزی نیست و کار خاصی هم ازش برنمیاد