دوست قدیمی یه ویدیو از آشنا خیلی دوری میذاره مربوط به خیلی سال قبل, اون موقع ها که آدم توی ویدیو واسم دوست داشتنی ترین موجود زنده دنیا بود. پیامش رو میبینم ولی ویدیو رو پلی نمیکنم. صفحه رو میبندم و به پنج دقیقه نمیکشه دوباره صفحه چت مون رو میارم و پنج-شیش باری این کارو میکنم و حواس خودم رو پرت میکنم و وسطش پنجاه میرم تا آشپزخونه قهوه درست میکنم و برمیگردم, سالاد درست میکنم و میخورم و برمیگردم, چندجا تلفن میزنم و برمیگردم و آخرش ویدیو رو پلی میکنم و توی دلم میخندم. به چی میخندم؟! نمی دونم واقعا شاید به هیچ چیز. نه به اون آدم نه به خودم نه به خاطره, من از خاطره و نوستالژی بازی بدم میاد و به نظرم باید زد به دیوار هر چیزی و هر خاطره یی از هر آدمی رو ولی نمیدونم چی باعث میشه از شنیدن صدای شلوغی مهمونی و خنده های اون آدم با کیفیت فیلم برداری افتضاح, دلم رو که فکر می کردم شبیه یه تیکه سیمان آب خورده شده میریزه بهم. ظاهر قضیه رو حفظ میکنم و پیام میدم الان این ویدیو چی بود؟! منظورتو نفهمیدم! آشنا نیست واسم .. بلافاصله جواب میده با یه عالمه خنده -دوتا نقطه یه عالمه پرانتز- میگه به خدا خودمم نمیدونم چرا اینو واست فرستادم! اون لحظه به محض دیدن این ویدیو و این آدم یاد تو افتادم ولی حتی یادم نمیاد چی باعث شد یاد تو بیفتم! فقط یه احساس لحظه یی یه چیزی توی دلم این طرف اون طرف رفت و تو با هیجانت موقع تعریف کردن یه ماجرایی اومدی جلوی چشمام.
گوشی رو دوباره میذارم کنار و بی جواب میذارم و با خودم میگم: یکی دیگه رو میبینن یاد من می افتن! بدبختیش می افته گردن من, آخه لامصب گند زدی به چند روز آینده حالا هی باید دست و پای این یاد افتادن تو رو بگیرم بذارم کنار
این حجم از محبتت کمرم رو شکسته. نمیبوسمت چون سرما خورده ام ولی باید بگم تا شما ننویسی که چیزی از توی ذهن ما در نمیاد که.
قربون جونت, مواظب خودت باش زودتر خوب شی
همیشه بهت گفتم من روی تو خیلی حساب کردم
خب این پست مثالی برای عیوب موضوع مطرح شده در پست قبله.
همونقدر که شاد میشیم یه چیزایی رو بهمون یادآوری کنن یا با دیدنش یاد ما بیفتن؛ بعضی چیزها رو هم نمیخوایم چون خودمون کلی زور زدیم که بره اون ته مه ها.
آخه من از رویاهامه دیدن اقیانوس و این کلمه رو عجیب غریب دوست دارم
ماچ به ریتم عزیز و ارزشمند قلبتون
پیدا شیم واسش
ای جان امیدوارم در آینده نزدیک ببینی و جلوی یکی از آرزوهات تیک بخوره
متاسفانه یه طرفه نیست این پیدا شدن, نیاز به مکان و زمان مناسب داره جفتتون پیدا بشید واس هم
اینکه تغییر می کنه حس و حالمون و می فهمیم و خودمون متوجهش هستیم حال غریبیه... نه؟
چقدر من عنوانش رو دوست دارم
خیلییی خیلی زیاد احساس عجیبیه, اینکه میبینی دیگه حال و حوصله خیلی چیزا رو نداری و از طرف دیگه یه سری چیزایی که سرسری میگرفتی میبینی چه ارزش و عمق زیادی داشتن هم خیلی جالبه
خودمم امروز عصر یه جایی خوندم و خیلی از عنوان لذت بردم و کاملا مناسب حالم بود
دوست داشتنی ترین موجود زنده ی دنیا
هنوزم دارید از اینا؟
من که بهش فکر کردم دیدم ندارم :|
نه دیگه توی دسته بندی " ترین " کسی رو نذاشتم و نه ندارم. من مثل ستاره هالی هر هفتاد سال یه بار یه نفر واسم خیلی دوست داشتنی میشه
قطعا دنیا جای شگفت انگیزی میشه وقتی یکی کوک دلت باشه, پیدا شه واست