جایگذاری ها

چندین سال قبل زمانی که احساس میکردم قبرستون سیاری رو داخل خودم این طرف و اون طرف میکشم به پیشنهاد دوستی شروع به فیلم تراپی کردم! فیلما رو روی سی دی میزدن و یادم میاد لیست چهل-پنجاه تایی درست میکردم و سفارش میدادم و فقط مهم بود تصاویر متحرکی رو پشت سرهم ببینم و ذهن حرافم ساکت باشه برای چند ساعت. دقیقا یادم نیست چی شد که یکی از شبا یه فیلمی بود که توجه ام رو جلب کرد و با اینکه بعدا فهمیدم نه امتیاز بالایی داره نه خیلی محتوای خاصی, برای من یه نقطه عطف بود که دنبال درست کردن اتصالات خودم بگردم. اسمش cake بود و جنیفر انیستون دلبند بازی میکرد و موضوعش در مورد سوگواری بود, پسربچه اش فوت میکنه و خودش آسیب جسمی شدیدی دیده بود و فقط سعی میکرد رفتارای مخرب داشته باشه برای ندیدن و حس نکردن. من خیلی راهکارای مختلفی امتحان کردم که تعداد زیادی جواب نداده و یه سری هم خیلی خوب جواب داده. وقتی ترکیب اضطراب و غم و دلتنگی دارم باید سالاد الویه و سالاد ماکارونی درست کنم چون باید چیزای مختلفی رو خُرد کنم, زمان بره و رنگ داره. وقتی ارتباطم با دنیای بیرون کاملا قطع میشه باید آرایش کنم و با دقت سایه پشت پلک بزنم و از روی گوشی نگاه کنم ببینم خط چشم جدیدی که سیو کردم چطوری میشه, بعد فقط خودم با خودم برم بیرون ترجیحا جاهایی که نه خیلی زیاد ولی تعداد آدما و رفت و آمد بیشتر از حد معمول باشه, جنب و جوششون رو ببینم, به حرکات و حرفاشون دقت کنم, بعد برم کافه, پاستا و امریکانو بخورم و چیزی بنویسم, اگه بخوام هیجان منفی رو کم کنم فقط باید برم پیاده روی و تند تند راه برم تا جایی که وقتی برگشتم چندتا تاول درست حسابی روی انگشتام پیداشون بشه, وقتی ذوق دارم و دلم بالا-پایین میشه باید مسیر طولانی رانندگی کنم و با صدای بلند با آهنگ همخونی کنم و بلند بلند بخندم, وقتی ناراحتم و از مرز رد شده فقط باید بخوابم, وقتی از چیزی خیلی خوشحالم ولی نمیخوام کسی بویی ببره باید محبتم فوران کنه, هدیه میخرم برای چند نفر, زنگ میزنم و زیاد با همه حرف میزنم و صبورتر و ملایم تر میشم و ... کلا باید یه چیزی رو جایگزین چیز دیگه یی کنم نمیتونم توی آرامش و سکوت و سکون چیزی رو حل کنم, یاد دیالوگ بن افلک می افتم میگفت خواستم سیگارو ترک کنم شروع کردم آدامس خوردن, بعد انقدر به آدامس وابسته شدم مجبور شدم سیگار بکشم آدامس رو بذارم کنار!