طول مدت هر احساسی یک و نیم دقیقه یا نود ثانیه ست در صورتی که آدم توی تله نشخوار فکری نیفته بعد از نود ثانیه ناقابل تموم میشه و رفته! جوری که من زندگی میکنم, احساس رو میگیرم کلی باهش کلنجار میرم بعد دست آموز و اهلیش میکنم بعد به یه موجود جاندار خونگی تبدیلش میکنم و صب تا شب و شب تا صب میذارم کنارم, با خودم می برمش این طرف و اون طرف, بهش غذا میدم, جاش رو مرتب و تمیز میکنم, بزرگش میکنم و میذارم رشد کنه و قد بکشه !
جالب بود تا حالا توصیف به این قشنگی از احساسات تربیت شده نخونده بودم
دقیقا راست می گی انگار بزرگشون می کنم
قربون تو
آره اخه تازگیا وقتی یه لحظه سعی میکنم همه چیزو بذارم کنار و خودمو توی اون لحظه ببینم بدون هیچ قضاوت و غر زدن و خشمی میبینم واقعا هر احساسی که اون لحظه دارم واقعا انگار یه موجود زنده و جدا از منه و به جای نگاه کردن فقط همیشه سعی کردم به زور یا خفه ش کنم یا منکرش بشم یا بندازمش یه گوشه
حالا من نگهش میدارم و بزرگش هم میکنم اما وحشیه. هی چنگم میندازه و زخمیم میکنه :)
:)) آره ته تهش اهلی نمیشه پاچه ت رو هم میگیره
اینکه مشاهده گر باشیم قشنگه اینجوری درک می کنیم خودمون و بقیه رو راحت تر
دارم تمرینش می کنم
بسیار زیاد هم که کار سختیه ولی بهترین روش هر بار حرکت دیگه یی زدم در لحظه پشیمون شدم
نازگل جان پروانه هات رو دیشب کشیدم تا شب واست اپلود میکنم اینجا
چه قشنگ! احساسات شما رام و دست آموز میشن.من فکر کنم یه باغ وحش احساس دارم.
ولی رام و دست آموز موندگار و نرفتنی یعنی هرچی بذاریش دم در توی کوچه دوباره راهش رو باز میکنه میاد تو
درک میکنم بسیار زیاد منم از این باغ وحش ها دارم