آخرین باری که پیش تراپیست رفتم, آخرین چیزی که با حالت استیصال گفتم این بود چرا من انقدر کارای احمقانه و هیجانی و خارج از خط مستقیم میکنم! چرا بزرگ نمیشم! چرا به هم سن و سال و هم دوره ای هام نگاه میکنم همه معقول همه موجه همه سنگین و رنگین و نهایت کارشون یه ریز خنده نخودی توی موقعیت معمولی, بعد من یه حرکت میزنم با تبعات هزارساله! فقط نگاه میکرد و آروم میخندید, حرفام که تموم شد گفت خیلی دوست داری عاقل بشی؟ خیلی دوست داری مثل آدم بزرگا رفتار کنی؟ نترس, بعد چهل سالگی ناخودآگاه نخوای هم عاقل میشی!
دیشب موقع ریختن یه پلن هیجانی- ابلهانه و بعد پیاده سازی تا وسط جریان دیدم شبیه بچه هایی که دور و برشون کلی اسباب بازی میذاری که سرش رو گرم کنی ولی دو دقیقه نکشیده بلند میشه و میره یه گوشه میشینه نرسیده به چهل سالگی دیگه حوصله ندارم, دیگه خودمم بخوام اون ته جونی که اعصاب و روانم داره نمیکشه برای این کارا! فهمیدم آهان, پس عاقل شدم و تمام ..
تا بچه ایم دلمون می خواد بزرگ بشیم، بزرگ می شیم فکر می کنیم بچه ایم، اما خبر نداریم بزرگ شدیم، چون یه متر می گیریم دستمون و هی خودمون و قیاس می کنیم، قیاس کردن رسم آدم بزرگهاست...
فکر کنم اینکه تو سن درست، کار درست و کسی انجام بده جزء انسان ها نیست. انگار از یه سیاره دیگه اومده ...
انسانه و حرکت های انتحاری، تا باشه از این حرکتها...
همیشه می گم خدا کنه شجاعت این و داشته باشم آخر هر کاری، خوب یا بد، بگم دمم گرم
دلم خواست انجامش دادم
آره چند بار کامنتتو خوندم و به نظرم درست میگی, تقریبا از هر کسی بپرسی میبینی حسرت انجام دادن خیلی کارها رو داره و خیلی کمن آدمایی که توی سن درست به قول حرکت درسته رو زدن.
در راستای ایده های 5 صبح دیگه بگیر برو جلو
منم از نوجوونی همیشه نظرم این بود و همین الانم میگم دلم میخواد همیشه پیش خودم و وقتی تنهام بگم انجام دادم ولی محاسباتم اشتباه از آب دراومد به جای اینکه حسرت بخورم و هی بگم حالا چی میشد اگه انجام داده بودم
خودت که میدونی من الهه حرکات انتحاری توی زندگی ام
یعنی میگی واقعا با رسیدن به چهل سالگی بالاخره بزرگ و عاقل میشم؟
والا به منم این جوری گفتن! دیگه راست و دروغ باید برسی ولی من نرسیده به چهل میبینم خیلی جاها پیش میاد انرژی درونی خیلی حرکات جفنگم اومده پایین یا کلا از بین رفته
عجله نداشته باش, حالشو ببر